Tag: #Memoir

ସମ୍ପାଦନା ଅନୁଭୂତି-୭ ପକେଟ୍ ମାଗାଜିନ୍ ‘ଚୁମା’ର ଅପୂର୍ବ ସଫଳତା ଓ ଲୋକପ୍ରିୟତାରେ ମନ ପୁରି ଉଠୁଥାଏ। ୨୦୦୩ ବେଳକୁ ମୋର ଗବେଷଣା ଶେଷ ହେଲା। ପୁସ୍ତକ ପଢିବା ଓ ତାର ସମୀକ୍ଷା କରିବା ମୋର ଗୋଟାଏ ଅଭ୍ୟାସରେ ପରିଣତ ହୋଇ ସାରିଥାଏ। …

ସମ୍ପାଦନା ଅନୁଭୂତି-୬ ଭଞ୍ଜବିହାରରେ ଏମ୍ଏ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢିଲା ବେଳେ “ଯୁଗରୁଚି” ଓ “ଆକାଙକ୍ଷା” ସମ୍ପାଦନା କେବଳ ଓଡିଆ ବିଭାଗ ଭିତରେ ସୀମିତ ଥିଲାବେଳେ “ଅନନ୍ୟା”ର ସମ୍ପାଦନା ମାଧ୍ୟମରେ ଏକ ବୃହତ୍ତର ସାହିତ୍ୟଗୋଷ୍ଠୀ ସହ ମୋର ପରିଚୟ ହେଲା। ସ୍ନାତକୋତ୍ତର ପରେ ପରେ …

ସମ୍ପାଦନା ଅନୁଭୂତି-୫ ଭଞ୍ଜବିହାରରେ ଏମ୍ଏ ଶ୍ରେଣୀରେ ପଢିଲା ବେଳେ “ଯୁଗରୁଚି” ଓ “ଆକାଂକ୍ଷା” ସମ୍ପାଦନାର ଅନୁଭୂତି ମୋ ଭିତରେ ଭରିଦେଇଥିଲା ଅସରନ୍ତି ପ୍ରେରଣା। ସେ ସମୟରେ ଓଡିଆ ବିଭାଗ ପାଠଚକ୍ର ଲାଇବ୍ରେରୀକୁ ଓ କେନ୍ଦ୍ରୀୟ ଗ୍ରନ୍ଥାଗାରକୁ ଅନେକ ପତ୍ରିକା ଆସୁଥାଏ। ନୂଆ …

ସମ୍ପାଦନା ଅନୁଭୂତି -୪ ଭଞ୍ଜବିହାର ଓଡିଆ ବିଭାଗରେ ‘ଯୁଗରୁଚି’ ସାମୟିକ ଭାବେ ପ୍ରାତୀର ପତ୍ରିକା ରୂପରେ ପ୍ରକାଶ ପାଉଥିଲା ବେଳେ ଓଡିଆ ବିଭାଗ ପାଠଚକ୍ର ତରଫରୁ “ଆକାଂକ୍ଷା” ନାମରେ ଏକ ବାର୍ଷିକ ପତ୍ରିକା ପ୍ରକାଶ ପାଉଥିଲା। “ଆକାଂକ୍ଷା” ପତ୍ରିକାଟି ବି ଥିଲା …

ସମ୍ପାଦନା ଅନୁଭୂତି-୩ ଭଞ୍ଜନଗରରେ ‘ତଥାପି’ ଓ ଗାଁରେ ‘କବିସୂର୍ଯ୍ୟବାଣୀ’ ହାତଲେଖା ପତ୍ରିକାର ସମ୍ପାଦନା କରିବାର ଅନୁଭୂତି ମୋ ଭିତରେ ବସା ବାନ୍ଧିବା ବେଳକୁ ମୁଁ ଏମ.ଏ. ପଢିବା ପାଇଁ ୧୯୯୫ ମସିହାରେ ଭଞ୍ଜବିହାର ଗଲି। ଭଞ୍ଜବିହାର ଓଡିଆ ବିଭାଗରେ ଜଏନ୍ ହେବା …

ସମ୍ପାଦନା ଅନୁଭୂତି-୨ ମୋର ପ୍ରଥମ ସମ୍ପାଦନା ହାତଲେଖା ପତ୍ରିକା “ତଥାପି” ଭଞ୍ଜନଗର କବିସମ୍ରାଟ ଉପେନ୍ଦ୍ରଭଞ୍ଜ ମ଼ହାବିଦ୍ୟାଳୟ, ଓଡିଆ ବିଭାଗରୁ ପ୍ରକାଶ ପାଉଥିଲା। ତାହା କେବଳ ମହାବିଦ୍ୟାଳୟର ଛାତ୍ରଛାତ୍ରୀ ଓ ଅଧ୍ୟାପକ ମହଲରେ ସୀମିତ ଥିଲା। ତେବେ ହଠାତ୍ ୧୯୯୩ ମସିହାରେ ଏହାର …

ସମ୍ପାଦନା ଅନୁଭୂତି-୧ ସାହିତ୍ୟ ପ୍ରତି ଶ୍ରଦ୍ଧା ଓ ଅନ୍ତରଙ୍ଗତା ସ୍ଥାପନ କରିବାରେ ଯେଉ ଦୁଇଟି ଅଞ୍ଚଳ ମୋ ଜୀବନରେ ଗୁରୁତ୍ବ ବହନ କରି ଆସିଛି, ସେ ଦୁଇଟି ହେଲା, ଭଞ୍ଜନଗର ଓ ଭଞ୍ଜବିହାର।  ଭଞ୍ଜନଗରରେ ପଢିବା ମୋ ସାହିତ୍ୟିକ ଜୀବନ ପାଇ …